Η Βαυκερή όπως και η γειτονική Εγγλουβή αποτέλεσαν το προπύργιο της ορθοδοξίας στα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τα προνόμια που είχαν από τους Τούρκους, μιας και τους επετράπη να χτίσουν τότε την ιερά μονή του Ασώματου Αρχάγγελου Μιχαήλ, ίσως σε κάποιο βαθμό να εκφράζουν το πνεύμα του αγώνα και της αντίστασης των κατοίκων οι οποίοι το 1940 έκαναν όλο τον κόσμο να υποκλιθεί μπροστά στο μεγαλείο τους, γράφοντας πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες για τo αντιστασιακό τους πνεύμα. Η μικρότερη γωνιά γης στον πλανήτη αντιστάθηκε σε μια αυτοκρατορία. Αφόπλισαν και αιχμαλώτισαν τους Ιταλούς καραμπινιέρους που πήγαν στο χωριό για είσπραξη φόρων. Ήτανε η πρώτη μορφή αντίστασης ενάντια στους κατακτητές κι ο κόσμος υποκλίθηκε σε αυτούς που εν αγνοία τους – για το μεγαλείο των πράξεων τους – τότε έγραφαν αυτές τις ιστορικές στιγμές.
Σήμερα η Βαυκερή μπορεί να έχει μείνει με ελάχιστους κατοίκους, μιας και αποίκησαν τα δυο χωριά που βρίσκονται στους πρόποδες του βουνού και στον κάμπο, την Ράχη και το Νυδρί όμως δεν έχουν χάσει το οικιστικό πολιτιστικό τους χαρακτήρα. Τα περισσότερα σπίτια είναι πέτρινα κι ότι χτίζεται φέρει τη σφραγίδα του παραδοσιακού. Ο επισκέπτης μπαίνει σε ένα χωριό που τον φέρνει νοερά στο 1500 ή στο 1600. κι όταν περνάει από τον πλάτανο ή τη βρύση του χωριού τον συνοδεύουν νοερά οι οπτασίες των Καρνάτιδων που με τις πινιάτες και τα σκαρίδια στο κεφάλι σηκώνονταν με το ξημέρωμα για να σφυρηλατήσουν με τις εργασίες τους το οικονομικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι της περιοχής.